İkizlerim hayatımıza girdiğinden beri hep bi koşuşturma peşindeyiz babamızla.Şimdi dönüp geriye baktığımda hayatım monoton mu geçmiş diyorum kendimce,sonra aklıma yoksa ben şimdiki tempoya alıştığımdan mı?bu düşünce diyor ve tebessüm konduruyorum yanaklara.İkiz bebek olduklarından Bera ve Erva'nın herşeye yetemediğim zamanlar vukuu buluyor tabii yaşamımızda...
Sabır ve emek işi ikiz annesi olmak,tabii bunun yanında mükemmelde bi duygu.Zorluk anlarında ne kadar sabrımla yüzleşsemde o an kendimi sınıyor ve güzelliklerini görmeye çalışıyorum çünkü biliyorum: ZORLUKLA BERABER BİR KOLAYLIK VARDIR(İnşirah suresi ayet5)Ve Rabbimiz kimseye kaldıramayacağı,beceremeyeceği yükü yüklemez...
Yoğun bi tempoyla beraber nerdeyse tam 8 ay bitmek üzere Rabbim nasip ederse.Mart 8'de doldurmuş olacaklar 8.aylarını cennet güllerim.
Hayat işte hep bişeylerin meşguliyetini yaşamıyormuyuz?Önce yılların koşuşturmasını yaşadık tutamadan zamanı, sonra okulu bitirme koşuşturması,buna bide evlilik ve bebek hazırlığı meşguliyetini eklemişiz bunlara meğer farkında olmadan kendimizi ne çok itmişiz bu koşuşturmalara.
vee bütün bu tecrübeler hazırlamış bizi yaramaz kızlarımızın da dahil olduğu bugünkü tempoya...
onlara vaktimin hepsi fedaaaa.Oyun oynarken bile onlarla ben de çocuk oluyorum bi ara.
Şikayet etmiyorum haaa! sakın yanlış anlaşılamsın razıyım ben hayatıma.Hele bu koşuşturma Rabbimizin bize layık görüp verdiği ikizlerimiz olunca akan sular duruyor musluk başında :)
