ANNELİĞİ BEKLEMEK SABIRLA.........

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
Elhamdülillahi rabbil alemin.
Sabrı öğrenme yolu bu yol,hayata karşı biraz daha dik durma yolu,küçük ve masum çocukluğunu bırakıp olgunluğun birinci evresi olan evlilikten sonra ikinci yol olan anneliği bekleme yolu artık, sabırla ve sebatla.........
benim minik meleklerim;
babanızla beraber artık bişeylerin eksikliğini hissediyorduk mutluluk evimizde, herşey yolundaydı hayatımızda ama mutluluğun eksik tarafları vardı ve biliyordukki bu eksiklik sizlerdiniz ve biz bian önce bu eksikliği tamamlayıp mutluluğumuzu dahada artırmalıydık.
Malatya'dan telefonlar alıyorduk torun hasreti ve özlemi üzerine.Biliyormusunuz kuzucuklarım? artık rüyalarda görüyorlardı sizi ve durmadan dile getriyorlardı arzularını dedeleriniz ve tüm aile.Ama bizimde düşüncelerimiz vardı kaygılarımız vardı sizin için çünkü mahrumiyet olarak adlandırdığımız bi köydeydik ve ne ulaşım vardı nede bi sıkıntımız olunca gidereceğimiz yaşıtımız vardı oradabizimle beraber toplam 10 çift vardı tam bide canım kardeşim muhtarın kızı Ayşeğül.Asmaca köyüydü burası. Evlatların artık sıkıldığı ve şehre dönüp ana-babalarını yanlızlığa terkettikleri güzelll asmaca....
Müthiş bi köydü burası aslında.Gençlerin zamanla vakit geçireceği bi uğraşlarının kalmadığı terki diyar ettikleri saklı kent.
Yeşilin hakimiyetini yitirmediği, ormanları ve mis gibi çam kokusuyla dolu güzel köy.Çesmesinde akan erimiş buz gibi karsuyu ile... Ormanındaki bitkilerinn enfes kokusu sarardı içimizi odamızın penceresini açınca sabahın erken saatlerinde .Bu kadar güzelliğine karşın dediğim gibi mahrumiyyet bölgesi.Babanız tayinimizin bu köye çıktığını söylediğnde heyecanla sormuştum:- okul, market,sağlık ocağı vs. varmı? diye. ve telefonun karşı ahizesinden babanızın kahkası çınladı kulağımda:-Gülüm burda değil market ekmek alacağımız bir büfe dahi yok demişti hatta merkeze inmek için 3 km yol yürümemiz gerektiğini ancak o zaman diğer köy arabalarının saatinde ulaşırsak onlar aracılığıyla inebileceğimizi söylüyordu.
işte böyle bi yerdeydik ve imkansızlığımıza sizleri de sürüklemek istemiyorduk haklı olarak.Derken müftü bey vermiş olduğu sözü tuttu ve bizi merkeze aldı.Yani iki kişi çıkıp sizinle beraber 4kişi girdğimiz tosmurdaki camii lojmanına.
Artık bi pürüz yoktu hayatımızda hayat treninin mutluluk vagonuna yolcu ekleyebilirdik sonunda.İçimde bişeyler kıpırdıyordu artık biliyordum rabbimin dualarımızı kabul ettiğini ve sizi bize nasip edeceğini.Yapılan testler bunu doğrulamıyordu ama kuzucuklarım, anne işte hissetmezmi? anlamazmı? yavrularının varlığını.Bundan ne şüphe hisseder tabii ve bende her anne gibi hissetmiştim.Daha kapsamlı tetkikler sonunda eve döndü babanızla.Doktorumuz bize sonucunu telefonla bildiricekti.çok heyecanlıydık.ogün kurban bayramı arefesiydi ve biz haberi sabırsızlıkla beklerken babanızın telefonu çaldı telefondaki ses beni istiyordu.Veeeeeeeeeeee süper bi müjde .Muayene olup tam emn olmak istedi doktor yinede ama müjdemizi almıştık küçük bi ihtimalde olsa.Bayram tatiline girildiği için 9gün bekliycektik ALLAHIM nasıl geçer diyordum bu günler,böyle düşünürken bide baktık geçmiş ve bi bebeğimiz olacak hımm unutmadan önce bir tanenin müjdesini aldık.ikincisi tam müjde oldu herkese
müthiş bi heyecan oldu hepimize ÇOLAK ve GÜLLÜ ailelerine

ANNEM VE ANNELİK............

Merhaba güzel kızlarım;

Öncelikle rabbim bize sizin gibi tatlı iki tane hediye verdiği için Elhamdülillah...

Anneliğin vede evladın bu kadar tatlı olabileceğini, annelik hissinin bu kadar mükemmel olduğunu, şimdi daha iyi anlıyorum ve anladığımdan itibaren şefkat yüklü anacığımın o nurlu yüzünü ve öpülesi ellerini burdan tekrar tekrar öpüyorum.......

Evet; annelik ne müthiş bi duyguymuş meğer, ne mübarek bi olguymuş.

Yarab! evlattan tatlı yokmuş daha başka bişey.

Onların bi gülüşüymüş varlık, bi dokunuşuymuş mutluluk,onları kucağına alıp omuzuna yaslamak bütün bi ömürmüş demek!!!!!!

Hala anlatamıyorum içimdeki duyguyu, tarifi mümkün ol(a)mayan bi hissiyatİ.

Kelimelerin kifayetsiz kaldığı zamanlarda varmış meğer,duyguların hat safhaya çıktığı, ama bir türlü kelimelerle buluşamadığı zamanlar.....

Rabbim...
Sen öyle yücesin ki; insanoğluna acıdan çıkma sevinçler veriyorsun.Hatta sevinçden çok mucize, senin mucizen.

Dokuz ay neler düşünür insan?Önce konduramaz bi evlat sahibi olacağını, anlayamaz anneliğin bu kadar yüce bi duygu olduğunu.
İlk bu müthiş haberi aldığı gün elinin ayağının tutmadığını görmekmiş annelik. Sevincin, hüznün, belkide olgunluğun duygusunu tatmakmış annelik.Kendini geçip; artık evladının ilk haberinden sonra, hayatta kendinden önce düşüneceği tek şeyin evladı olduğunu anlamakmış annelik.

Annemmm..........

Annelik.............

Yarabbi! ne mübarek şeymiş annelik.

Sen bile, cenneti uğrunda ayaklarının altına serdinde biz farketmedik, yada anlayamadık.Aslında farkındaydık ama gereğini yapamadık belkide, şuan ki duyguları tadamadık evletlığın ve anneliğin asıl duygusunu.Boşuna dememişler bizlere :KIZIM ANNENİ ANNE OLUNCA ANLARSIN diye.

Evet ne kadar doğru,ne kadar haklıymışlar, anneni hayatı mutluluğu ve birileri için endişelenmeyi anne olunca anlıyor insan.Sabrı öğreniyor bi nebze ,beklemeyi çünkü mutlu bi haberin arkasında seni bekleyen minicik ellere dokunman için beklemek, lazım günleri... haftaları.. ayları....

Artık geçmeye başlar zaman,günler haftaları, haftalar ayları kovalamaya,
seni nasıl güzel bişeyin beklediğini kestiremezsin beklersin,beklersin,beklersin...
Hayatın değişmeye yeni bi şekil almaya başlar.Önce kendindeki değişikliğe alışırsın, yani Rabbim seni anneliğe hazırlar, sonra herşeyin yolunda gitmesi için dua edersin, Alemlerin Yaradıcısına.Belki herşey rayında olur, belki destek alacak zamanlar,bunu bilemezsin ve acı tatlı taşırsın sorumlu olduğun heybeni, tam dokuz ay.Zor bi bekleyiştir bu, hemde çok zor.Herşeyin bi sonu olduğu gibi bununda bi sonu olur nihayetinde... Ve kavuşursun masum, miniminnacık, senden bi parça, bi yavru ,senin yavrun.İşte bu duygularla yaşarsın anneliği ama işte duygular ifade edil(e)miyor.Daha fazla yazacak şey var tabii ama duygular kelimelere dökülmüyor.Yeni duyguların anlatıldığı ,yeni bi yazıda görüşünceye kadar ALLAHA EMANET OLUN
SELAM VE SELAMETLE.................