Merdiveni basamak basamak bizimle çıkmaya hazır mısınız?

güzel kızlarımın doğumundan itibaren yaşadıkları ve yaşayacaklarını not edeceğimiz bi günlük bu adeta....

5 Şubat 2010 Cuma

DÜNYANIN EN TATLI SESİ VE EN TATLI KELİMESİ BUYMUŞ MEĞER


EYY ARZI VE ARŞI YARADAN ALLAHIM SEN NE YÜCESİN!!!!!!!!!
Zaman hızla akıp geçiyor,herşey sanki dün cereyan etmiş gibi.
8temmuz2009 geçeli hayli zaman olmuş ben farkedemesemde.Ve benim kuzucuklarım kocaman olmuşlar tam 7. ayları bitti bile.
Allah'ım benim kızlarım da farkında olmadan büyüyormuş meğer tıpkı annelerimizin de bizi büyütürkenki düşünceleri gibi.
Anne için evlenip torun-torba sahibi de olsa yine gözünde büyümezmiş ya evladı benimkide o mesele.
Bazen düşünüyorum "benim kızlarımda büyürlermi yarabbi görürmüyüz" diye ve aklıma geliyor kim küçük kalmışki benimkilerde kalsın diye...?
Miniminnacık doğmuşlardı Hatice Bera ve Fatıma Erva çok küçüklerdi tam iki kilo.Öyle zayıf öyle ufaklardıki anlatamam görmek lazımdı.Ya babamızın ilk kucağına alacağı o anki tereddütü "acaba alabilirmiyim" düşüncesi çıkmıyor aklımdan.Ozamanlar acaba diyordum acaba büyürlermi?beş,altı,yedi kilo oldukları zamana gelecekleri günü sabırsızlıkla bekliyorduk.ilk muayeneye gittiğimiz gün hemşiremiz çıkarmıştı 2 beden büyük kıyafetlerini:) muayeneden sonra "hadi annesi giydir demişti elbiselerini" elim ayağıma dolaştı o an. Nasıl giydirecektim, ya canlarını acıtırsam telaşı aldı beni, annelik içgüdüsü yavaş yavaş vukuu buluyordu artık.Hemşirede farketti giydirme çabalarımı ve şu sözler düşüverdi ağzından "allahtan kışın doğmadı çocuklarda zatürre olmaktan kurtuldu.Sen böyle yavaş davranırsan hasta edersin çocukları"nerden bilebilirdiki içimdeki acaba incitirmiyim düşüncesini.... ikiz doğduklarındandı böyle düşük kilolarda olmaları,ama yine de bir buçuk kilo doğanların yanında benim kızlarım topaç gibilerdi MAŞAALLAH :) ilk günlerde sürekli düşündüğüm şey bi kırkını doldururlarmı oldu.Hemen akabinde altı aylık oldukları zaman bi gelse diyorduk aramızda.Ve herşeyin bi nihayeti olduğu gibi bu zamanda nihayetine erdi.Kızlarım büyüdü. Şimdi ise 1yaşınını doldurmalarını bekliyoruz sabırsızlıkla.Altı aylık bu zaman dilimi muhteşemdi bizim için evimiz neşelenmiş bi nevii yaşamımıza dahada renk gelmişti.Ve ikizlerin bakımının hayli zor ve sabır gerektirdiği düşünülünce zamanı sade ve yavaş geçirmenin mümkün olmadığı hemen akla gelecektir sanırım.Hayli zahmetli bi zaman dilimiydi ilk altı ay.Bir yandan adaptasyon,diğer yandan tecrübesizlik ve tabii zor zanaat annelik, bütün hepsi bi tarafa zor bi bebeklik dönemi ama tatlı anlarımızı düşündükçe zorluğu hiç hatırlamıyoruz bile güzel şeylerden biride bu süreç zarfındaki harika çekişmelerin olmasıydı muhakkak.Bakalım önce ne diyecekler?Annemi? yoksa babamı? düşecekti dillerden.Belki farkındalıkla belkide farkında olmadan.Sesler yükseliyodu sıcacık yuvamızdan "hadi kızım anne de","yok yok kızım sen baba dede duysun anne"diye atışırdık hayat arkadaşımla.bu süre zarfında Vahap dedemizle anneannemizin arasındada böyle bi tutuşma varmış meğer anneannemi diyecek bizim güzel torunumuz yoksa dedemi.Herkes birşeylerin hayalini kurmakla meşguldü. Veeeeeeee sonunda çıkmıştı ağızlardan yine tamda böyle bi çekişme anında ... Acıkmıştı obur kızlarım ve ben tam mama hazırlamaya gitmek için arkamı dönüp kapıya yöneldiğim o anda çığlık çığlığa ağlama sesleri ve bu sesle beraber kızlarımızın dudaklarından dökülen
"anneeeeeeeeeeeeeee sesi " YARABBİ NE TATLI Bİ SES BU NE MÜTHİŞ Bİ KELİME. Evet ben galip gelmiştim.Kızlarım dünyanın en tatlı şeyleriydi ve ağızlarından en tatlı sözcük duyuldu nihayetinde. "Anneeee anneee anneee"
Bu tatlı sürtüşmeden galip gelen elbette anne olacaktı ama yakışıklı babamız bunu kabullenmek istemiyordu ve sonunda kızların dayanışması kazandı:)Tabii ben güveniyordum canım kızlarıma onlarda sağolsunlar beni utandırmadılar benim meleklerim bunlar canlarımmmm.Tabiİ bu bizim küçük şakalaşmalarımızdı.Ben zaferin verdiği edayla babamıza alttan alttan gülüyor ve bundan çok keyif alıyordum.Ben kazandım sonunda darısı ise ilk torun mutluluğunu tadan anneannemiz ve dedemize olsun bakalım.işte sonunda bende duydum bilinçli yada bilinçsiz "anne" sözünü ve yavrularıma sevgim dahada katmerleşiverdi o anda.Farklı birşeymiş bu müthiş bi duyguymuş Rabbim herkese nasip etsin.Neyse Allah, babamıza da nasip etsin diyelim bari.Nisbetimizi de yaparak babamıza noktalıyalım bu yazıyıda. :)

2 yorum:

  1. Bizde de aynı nidalar yükseliyor
    - kızım baba de bakim
    - adeaaa
    - kızım baba diyeceksin
    - anneee : ))

    YanıtlaSil

benim fikrim bu ya sizinki????