Merdiveni basamak basamak bizimle çıkmaya hazır mısınız?

güzel kızlarımın doğumundan itibaren yaşadıkları ve yaşayacaklarını not edeceğimiz bi günlük bu adeta....

3 Şubat 2010 Çarşamba

ANNELİĞİ BEKLEMEK SABIRLA.........


BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
Elhamdülillahi rabbil alemin.
Sabrı öğrenme yolu bu yol,hayata karşı biraz daha dik durma yolu,küçük ve masum çocukluğunu bırakıp olgunluğun birinci evresi olan evlilikten sonra ikinci yol olan anneliği bekleme yolu artık, sabırla ve sebatla.........
benim minik meleklerim;
babanızla beraber artık bişeylerin eksikliğini hissediyorduk mutluluk evimizde, herşey yolundaydı hayatımızda ama mutluluğun eksik tarafları vardı ve biliyordukki bu eksiklik sizlerdiniz ve biz bian önce bu eksikliği tamamlayıp mutluluğumuzu dahada artırmalıydık.
Malatya'dan telefonlar alıyorduk torun hasreti ve özlemi üzerine.Biliyormusunuz kuzucuklarım? artık rüyalarda görüyorlardı sizi ve durmadan dile getriyorlardı arzularını dedeleriniz ve tüm aile.Ama bizimde düşüncelerimiz vardı kaygılarımız vardı sizin için çünkü mahrumiyet olarak adlandırdığımız bi köydeydik ve ne ulaşım vardı nede bi sıkıntımız olunca gidereceğimiz yaşıtımız vardı oradabizimle beraber toplam 10 çift vardı tam bide canım kardeşim muhtarın kızı Ayşeğül.Asmaca köyüydü burası. Evlatların artık sıkıldığı ve şehre dönüp ana-babalarını yanlızlığa terkettikleri güzelll asmaca....
Müthiş bi köydü burası aslında.Gençlerin zamanla vakit geçireceği bi uğraşlarının kalmadığı terki diyar ettikleri saklı kent.
Yeşilin hakimiyetini yitirmediği, ormanları ve mis gibi çam kokusuyla dolu güzel köy.Çesmesinde akan erimiş buz gibi karsuyu ile... Ormanındaki bitkilerinn enfes kokusu sarardı içimizi odamızın penceresini açınca sabahın erken saatlerinde .Bu kadar güzelliğine karşın dediğim gibi mahrumiyyet bölgesi.Babanız tayinimizin bu köye çıktığını söylediğnde heyecanla sormuştum:- okul, market,sağlık ocağı vs. varmı? diye. ve telefonun karşı ahizesinden babanızın kahkası çınladı kulağımda:-Gülüm burda değil market ekmek alacağımız bir büfe dahi yok demişti hatta merkeze inmek için 3 km yol yürümemiz gerektiğini ancak o zaman diğer köy arabalarının saatinde ulaşırsak onlar aracılığıyla inebileceğimizi söylüyordu.
işte böyle bi yerdeydik ve imkansızlığımıza sizleri de sürüklemek istemiyorduk haklı olarak.Derken müftü bey vermiş olduğu sözü tuttu ve bizi merkeze aldı.Yani iki kişi çıkıp sizinle beraber 4kişi girdğimiz tosmurdaki camii lojmanına.
Artık bi pürüz yoktu hayatımızda hayat treninin mutluluk vagonuna yolcu ekleyebilirdik sonunda.İçimde bişeyler kıpırdıyordu artık biliyordum rabbimin dualarımızı kabul ettiğini ve sizi bize nasip edeceğini.Yapılan testler bunu doğrulamıyordu ama kuzucuklarım, anne işte hissetmezmi? anlamazmı? yavrularının varlığını.Bundan ne şüphe hisseder tabii ve bende her anne gibi hissetmiştim.Daha kapsamlı tetkikler sonunda eve döndü babanızla.Doktorumuz bize sonucunu telefonla bildiricekti.çok heyecanlıydık.ogün kurban bayramı arefesiydi ve biz haberi sabırsızlıkla beklerken babanızın telefonu çaldı telefondaki ses beni istiyordu.Veeeeeeeeeeee süper bi müjde .Muayene olup tam emn olmak istedi doktor yinede ama müjdemizi almıştık küçük bi ihtimalde olsa.Bayram tatiline girildiği için 9gün bekliycektik ALLAHIM nasıl geçer diyordum bu günler,böyle düşünürken bide baktık geçmiş ve bi bebeğimiz olacak hımm unutmadan önce bir tanenin müjdesini aldık.ikincisi tam müjde oldu herkese
müthiş bi heyecan oldu hepimize ÇOLAK ve GÜLLÜ ailelerine

1 yorum:

  1. Bazı şeylerin sadece görünen yüzü değil hikayesi de tatlı oluyor. Sizin hikayeniz de öyle. Seriyi merakla bekliyorum..

    YanıtlaSil

benim fikrim bu ya sizinki????