Merhaba güzel kızlarım;
Öncelikle rabbim bize sizin gibi tatlı iki tane hediye verdiği için Elhamdülillah...
Anneliğin vede evladın bu kadar tatlı olabileceğini, annelik hissinin bu kadar mükemmel olduğunu, şimdi daha iyi anlıyorum ve anladığımdan itibaren şefkat yüklü anacığımın o nurlu yüzünü ve öpülesi ellerini burdan tekrar tekrar öpüyorum.......
Evet; annelik ne müthiş bi duyguymuş meğer, ne mübarek bi olguymuş.
Yarab! evlattan tatlı yokmuş daha başka bişey.
Onların bi gülüşüymüş varlık, bi dokunuşuymuş mutluluk,onları kucağına alıp omuzuna yaslamak bütün bi ömürmüş demek!!!!!!
Hala anlatamıyorum içimdeki duyguyu, tarifi mümkün ol(a)mayan bi hissiyatİ.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı zamanlarda varmış meğer,duyguların hat safhaya çıktığı, ama bir türlü kelimelerle buluşamadığı zamanlar.....
Rabbim...
Sen öyle yücesin ki; insanoğluna acıdan çıkma sevinçler veriyorsun.Hatta sevinçden çok mucize, senin mucizen.
Dokuz ay neler düşünür insan?Önce konduramaz bi evlat sahibi olacağını, anlayamaz anneliğin bu kadar yüce bi duygu olduğunu.
İlk bu müthiş haberi aldığı gün elinin ayağının tutmadığını görmekmiş annelik. Sevincin, hüznün, belkide olgunluğun duygusunu tatmakmış annelik.Kendini geçip; artık evladının ilk haberinden sonra, hayatta kendinden önce düşüneceği tek şeyin evladı olduğunu anlamakmış annelik.
Annemmm..........
Annelik.............
Yarabbi! ne mübarek şeymiş annelik.
Sen bile, cenneti uğrunda ayaklarının altına serdinde biz farketmedik, yada anlayamadık.Aslında farkındaydık ama gereğini yapamadık belkide, şuan ki duyguları tadamadık evletlığın ve anneliğin asıl duygusunu.Boşuna dememişler bizlere :KIZIM ANNENİ ANNE OLUNCA ANLARSIN diye.
Evet ne kadar doğru,ne kadar haklıymışlar, anneni hayatı mutluluğu ve birileri için endişelenmeyi anne olunca anlıyor insan.Sabrı öğreniyor bi nebze ,beklemeyi çünkü mutlu bi haberin arkasında seni bekleyen minicik ellere dokunman için beklemek, lazım günleri... haftaları.. ayları....
Artık geçmeye başlar zaman,günler haftaları, haftalar ayları kovalamaya,
seni nasıl güzel bişeyin beklediğini kestiremezsin beklersin,beklersin,beklersin...
Hayatın değişmeye yeni bi şekil almaya başlar.Önce kendindeki değişikliğe alışırsın, yani Rabbim seni anneliğe hazırlar, sonra herşeyin yolunda gitmesi için dua edersin, Alemlerin Yaradıcısına.Belki herşey rayında olur, belki destek alacak zamanlar,bunu bilemezsin ve acı tatlı taşırsın sorumlu olduğun heybeni, tam dokuz ay.Zor bi bekleyiştir bu, hemde çok zor.Herşeyin bi sonu olduğu gibi bununda bi sonu olur nihayetinde... Ve kavuşursun masum, miniminnacık, senden bi parça, bi yavru ,senin yavrun.İşte bu duygularla yaşarsın anneliği ama işte duygular ifade edil(e)miyor.Daha fazla yazacak şey var tabii ama duygular kelimelere dökülmüyor.Yeni duyguların anlatıldığı ,yeni bi yazıda görüşünceye kadar ALLAHA EMANET OLUN
SELAM VE SELAMETLE.................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
benim fikrim bu ya sizinki????